سکوتکده

سلام

مدتی هست که دارم با جدیت زیاد دنبال کار میگردم.

توی این مدت با چیزهایی مواجه میشم که خیلی گیجم میکنند.

خیلی از جاها رزومه های پر و پیمون از آدم میخوان و کسی به این فکر نمیکنه که برای داشتن رزومه پر و پیمون، باید از جایی "شروع " کرد.

از طرفی فعالیت ها و همکاری هایی که با جاهای مختلف داشته م، به خودم و دیگران ثابت کرده که توانایی برنامه ریزی و ارائه طرح های راهبردی بلند مدتم بدک نیست (حتی در زمینه هایی که هیچ ارتباطی با تحصیلات آکادمیکم ندارند).

دوستان و همکارانی که چند سال باهام کار کردند، توانمندی های اجرایی م رو به خوبی تایید میکنند. 

با این حال خیلی از جاها، آدم رو در لیست انتظار بلند مدتی قرار میدن که   :(

چندجایی که مشخص بود اهل خدا پیغمبر هستن، میگفتن توانایی شما بالاتر از شرایط حال حاضر ما هست. 0_0 (باز خدا خیرشون بده که آدم رو الکی سر نمیدوانند)

برخی ها پیشنهاد میکنند که خودم کاری را راه اندازی کنم. این پیشنهاد هرچند جذاب هست اما اگر بخوام به کارآفرینی فکر کنم، ترجیح میدم به بلند کردن عَلَم "در جاهای بی عَلَم" و رفع نیاز به واردات فکر کنم.

لازمه این جور کارها هم برآوردها، پژوهش ها و آزمایش هایی هست که بدون حمایت تجهیزاتی- امکاناتی و مالی پیش نخواهد رفت.

0_O   

از زمانی که با این همه تناقض مواجه شدم، مدام از خودم میپرسم:

خدایی اگر افرادی مثل "استیو جابز" یا "بیل گیتس" توی ایران بودن، چه به سرشون می آمد؟؟

چرا توی ایران برای ایده و فکر، ارزشی قائل نمیشن؟ :(

پ ن 1::

وابستگی ها و ارزش هایی نمیذارن آدم راحت به رفتن فکر کنه اما وقتی وطن دلخوشی ای برای موندن بهت نمیده، چه باید کرد؟ 

بهای "سوختن و دود شدن" ذره ذره توانایی و انرژی جوانی بدون اینکه در جای مناسبی باشه، گردن کیه؟

پ ن 2::

نمیدونم این سردرگمی من و صدها نفر امثال من، کجای معادلات الهی تعریف میشه.  :(

س ل ا م

تا حالا شده احساس کنی حال دلت یه جور ناجوریه؟؟

احساس کنی هیچی سرجاش نیست؟؟  اصلا انگار وصله اضافی این دنیایی؟؟ 

هرچقدر هم نگاه میکنی، واااقعا نمی فهمی کجای مسیرت رو اشتباه رفتی

الان دقیقا همین حس رو دارم   :((

سلام

عارضیم به خدمتتان کهههه

ما از جمله دخترهایی هستیم که در دوران مجردی، خبری از جشن تولد و اینها نیست.

فقط دوبار و آن هم به درخواست مکرر دوستان تولد گرفتیم. (قیافه خودشیفته گون)

دو سال قبل، تصمیم گرفتیم روز تولدمان برای خودمان کادو بخریم. رفتیم و یک جفت کفش شبه مردانه برای خودمان خریدیم.

فکرش را هم نمیکردیم اما انصافا خیییلی چسبید!

چسبش حتی از آن هدیه "یک روز مکالمه رایگان همراه اول" هم بیشتر بود :)

پارسال روز تولدمان تا دیروقت آزمایشگاه مشغول بودبم. در نتیجه شرایط خرید کادو به خودی (بر وزن گل به خودی) جور نبود. از قضا آن روز یکی از دوستانمان ما را به یک بازدید علمی دعوت نمود. ما هم به خاطر گلِ روی دوستمان، دعوتش را پذیرفتیم.

خلاصه روز خاطره آمیزی رقم خورد ^_^

و ایضا گوگل جان هم غافلگیرمان نمود. 

امسال هم کههههه

تصمیم گرفتیم از آن پس، روز تولدمان برای خودمان کادو بخریم.

 + پیشاپیش تولدمان مبارک ^_^

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

تا حالا شده کسی رو برای اولین بار ببینی یا درموردش برای اولین بار چیزی بشنوی و یه حس غریب بهت دست بده ؟؟

احساس کنی خیلی وقته میشناسیش

                حتی اگر تا اون موقع، اسمش هم به گوش ت نخورده باشه

احساس کنی خیلی بهت نزدیکه

               حتی اگر توی جغرافیای دیگه ای باشه

احساس کنی حالش رو خوب درک میکنی

                حتی اگر یه لحظه هم توی اون شرایط نبوده باشی

احساس کنی

                 حتی اگر

و چه سخته این آشنایی زمانی اتفاق بیافته که اون " پر کشیده "

و حسرت بخوری که چرا زودتر نمیشناختیش

https://www.aparat.com/v/xGKY4/%D9%86%D9%85%D8%A7%D9%87%D9%86%DA%AF_%26laquo%3B%D8%AC%D9%87%D8%A7%D8%AF%26raquo%3B_%D8%A8%D8%A7_%D8%B5%D8%AF%D8%A7%DB%8C_%D8%AD%D8%A7%D9%85%D8%AF_%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86%DB%8C

پ ن 1 ::

گاهی کشوندن حس در حصار کلمات، بی حرمتی به احساساته.

پ ن 2 ::

لطفا برای شادی روحش یه صلوات بفرستید

بسم الله 

اتفاقات یک ماه گذشته پر از غم و اشک و حسرت بوده

هنوز هم باور کردنش راحت نیست

شوک و بهتی که هنوز بر وجود خیلی ها سنگینی میکنه

دست و دلی که با هیچ قدم و قلمی همراهی نمیکنه

فاطمیه امسال، جای خالی شما عجیب احساس میشود

هرچند کلمه "شهید" برازنده شماست اما برای ما "حاج قاسم" هستی و "حاج قاسم" می مانی.

آتش درون و داغ دل پابرجاست و پا برجا خواهد ماند تا وقتش

+ تنها چیزی که ذره ای آرامم میکنه، کلام الهی هست::

" وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّـهِ أَمْوَاتًا ۚ بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَ‌بِّهِمْ یُرْ‌زَقُونَ "

پ ن  :: حاج قاسم! تو زنده ای برای دل های مرده ما فاتحه ای بخوان